Jak ściągnąć alimenty z zagranicy?

Spis treści:

  1. Alimenty z zagranicy
  2. Jakie dokumenty należy przygotować?
  3. W jakich krajach można ubiegać się o alimenty z zagranicy?
  4. Nie płaci alimentów jest za granicą
  5. Złożenie wniosku o egzekwowanie alimentów z zagranicy
  6. Egzekwowanie alimentów z zagranicy a fundusz alimentacyjny
  7. Jak ściągnąć alimenty z zagranicy w krajach Unii Europejskiej i Kanadzie
  8. Podsumowanie

Alimenty z zagranicy

 

Egzekucja alimentów o charakterze transgranicznym dotyczy sytuacji, gdy osoba, która ma płacić alimenty, oraz osoba, która je otrzymuje, mieszkają w różnych krajach. Jeśli ojciec nie płaci alimentów i jest za granicą, można podjąć odpowiednie kroki prawne, aby ściągnąć te świadczenia. Często pojawia się pytanie: jakie alimenty od ojca pracującego za granicą można uzyskać? Wysokość tych alimentów zależy od dochodów ojca oraz kosztów utrzymania dziecka.

W krajach Unii Europejskiej obowiązuje Rozporządzenie Rady (WE) Nr 4/2009. Rozporządzenie pozwala również na składanie wniosków o ustalenie adresu dłużnika w krajach UE. Jedynym wymaganiem jest podanie kraju, w którym dłużnik mieszka, co pozwala na dalszą egzekucję należności.

Aby wszcząć proces egzekucji alimentów z zagranicy, jeśli ojciec nie płaci alimentów, należy przygotować odpowiednie dokumenty. Zasadniczo wymagane są:

  • Podanie wierzyciela do Prezesa Sądu Okręgowego.
  • Wyciąg z orzeczenia (formularz z załącznika I lub II do rozporządzenia) – wypełnia go sąd.
  • Odpis wyroku o alimentach z klauzulą prawomocności, przystosowany do użycia za granicą.
  • Zestawienie zaległości alimentacyjnych.
  • Dane o koncie bankowym (nazwa banku, numery SWIFT i IBAN).
  • Oświadczenie o odpowiedzialności karnej.
  • Pełnomocnictwo dla organu zagranicznego do egzekucji alimentów – podpisane przez wierzyciela w obecności notariusza (w przypadku Francji, Hiszpanii i Czech).
  • Aktualne zaświadczenie o kontynuowaniu nauki (dotyczy pełnoletnich).

Dla wniosku o alimenty na podstawie Konwencji haskiej z 2007 roku potrzebne są:

  • Podanie wierzyciela do Prezesa Sądu Okręgowego.
  • Odpis wyroku o alimentach z klauzulą prawomocności, przystosowany do użycia za granicą.
  • Skrócone akty urodzenia dzieci zgodne z Konwencją nr 16 z 1976 roku.
  • Zestawienie zaległości alimentacyjnych.
  • Dane o koncie bankowym (nazwa banku, numery SWIFT i IBAN).
  • Oświadczenie o odpowiedzialności karnej.
  • Aktualne zaświadczenie o kontynuowaniu nauki (dotyczy pełnoletnich).

Dla wniosku na podstawie Konwencji Nowojorskiej z 1956 roku oraz umów dwustronnych wymagane są:

  • Podanie wierzyciela do Prezesa Sądu Okręgowego.
  • Odpis wyroku o alimentach z klauzulą prawomocności, przystosowany do użycia za granicą.
  • Skrócone akty urodzenia dzieci zgodne z Konwencją nr 16 z 1976 roku.
  • Zestawienie zaległości alimentacyjnych.
  • Dane o koncie bankowym (nazwa banku, numery SWIFT i IBAN).
  • Oświadczenie o odpowiedzialności karnej.
  • Pełnomocnictwo dla organu zagranicznego do egzekucji alimentów – podpisane przez wierzyciela w obecności notariusza.
  • Aktualne zaświadczenie o kontynuowaniu nauki (dotyczy pełnoletnich).
  • Zdjęcie dłużnika (opcjonalnie). 
  1. W jakich krajach można ubiegać się o alimenty z zagranicy?

Sprawy alimentacyjne o charakterze transgranicznym mogą dotyczyć wielu krajów. Jeśli ojciec nie płaci alimentów, bo jest za granicą, na przykład w Niemczech, Szwecji, Wielkiej Brytanii czy Norwegii, można skorzystać z przepisów Rozporządzenia Rady (WE) Nr 4/2009, które ułatwia egzekwowanie alimentów na terenie Unii Europejskiej.

Dużym uproszczeniem w tego typu sprawach jest, gdy ojciec mieszka lub pracuje w obrębie Unii Europejskiej. Rozporządzenie Rady WE nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 roku w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz. Urz. UE z 2009 r. L7/1) szczegółowo reguluje jurysdykcję, czyli sąd, którego kraju członkowskiego jest właściwy do rozpoznania sprawy oraz prawo, na podstawie którego sprawa będzie rozstrzygnięta. Orzeczenie w sprawie alimentów wydane i objęte zezwoleniem na wykonanie w jednym kraju UE będzie też podlegało wykonaniu w innym kraju UE.

W obrocie poza UE z prawie każdym krajem na świecie w zakresie obowiązku alimentacyjnego łączy nas umowa wielostronna np. konwencja haska z dnia 23 listopada 2007 roku o międzynarodowym dochodzeniu alimentów na rzecz dzieci i innych członków rodziny lub umowa bilateralna (dwustronna).

Nie płaci alimentów jest za granicą

mych

Jeśli ojciec pracuje za granicą, a dziecko mieszka w Polsce, odzyskanie alimentów jest możliwe, choć nie zawsze łatwe. Jakie alimenty od ojca pracującego za granicą można uzyskać, zależy od jego dochodów i lokalnych przepisów prawa. Ojciec nie płaci alimentów i jest za granicą? To nie zwalnia go z obowiązku alimentacyjnego. Procedura dochodzenia należności w przypadku, gdy ojciec mieszka za granicą, opiera się na ustaleniu miejsca zamieszkania dłużnika oraz przeprowadzeniu odpowiednich kroków prawnych.

Uzyskanie alimentów od ojca przebywającego za granicą odbywa się na podobnych zasadach jak w przypadku dłużników mieszkających w Polsce. Ważne jest, aby posiadać wszystkie niezbędne dokumenty, które umożliwią dochodzenie roszczeń.

Złożenie wniosku o egzekwowanie alimentów z zagranicy

 

Procedura ubiegania się o alimenty z zagranicy zależy od kraju, w którym przebywa dłużnik. Aby wszcząć postępowanie w obcym kraju, należy złożyć wniosek do sądu właściwego dla miejsca zamieszkania dłużnika. Egzekucja alimentów z zagranicy wymaga przedłożenia odpisu wyroku polskiego sądu, który zasądza alimenty, oraz innych dokumentów potwierdzających obowiązek alimentacyjny.

Do wniosku dołącza się również zaświadczenie wydawane przez polski sąd, które jest niezbędne w procedurze egzekucji alimentów z zagranicy. Wszystkie dokumenty muszą być przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego. Koszty postępowania ponosi strona składająca wniosek, jednak w niektórych przypadkach możliwe jest uzyskanie pomocy prawnej i zwolnienia z kosztów tłumaczenia uwierzytelnionego, jeśli osoba wykazuje, że opłata mogłaby poważnie zaszkodzić jej sytuacji finansowej.

Wniosek składa się do sądu okręgowego właściwego dla miejsca zamieszkania wnioskodawcy. Wniosek ten jest wolny od opłat sądowych, jednak należy uiścić koszty związane z uzyskaniem odpisów dokumentów urzędowych.

 

Egzekwowanie alimentów z zagranicy a fundusz alimentacyjny

 

Jeśli ojciec nie płaci alimentów i jest za granicą, a egzekucja okaże się bezskuteczna, można ubiegać się o pomoc z Funduszu Alimentacyjnego. Fundusz wypłaca alimenty osobom, które nie mogą ich odzyskać, z powodu niewykonania obowiązku alimentacyjnego przez dłużnika. Bezskuteczność egzekucji oznacza, że przez dwa miesiące nie udało się odzyskać należnych alimentów. W takim przypadku należy do wniosku dołączyć zaświadczenie potwierdzające brak efektów egzekucji, np. jeśli nie wiadomo, gdzie mieszka dłużnik.

Pomoc z Funduszu Alimentacyjnego przysługuje osobom, które spełniają określone warunki dochodowe. Dochód na osobę w rodzinie nie może przekroczyć 900 PLN (wcześniej było to 800 PLN). Do obliczeń nie wlicza się dziecka, które jest w związku małżeńskim, dziecka pod opieką prawną ani rodzica, który ma płacić alimenty.

O pomoc z Funduszu Alimentacyjnego może ubiegać się osoba uprawniona do alimentów lub jej przedstawiciel ustawowy. Maksymalna kwota wsparcia wynosi 500 PLN miesięcznie i nie może być wyższa niż zasądzone alimenty. Aby skorzystać z tego wsparcia, oprócz spełnienia kryterium dochodowego, dziecko musi mieć zasądzone alimenty przez sąd, a rodzic musi być zobowiązany do ich płacenia.

Jak ściągnąć alimenty z zagranicy w krajach Unii Europejskiej i Kanadzie

 

W przypadku egzekucji alimentów z krajów Unii Europejskiej stosuje się wspomniane powyżej Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009. Jeśli dłużnik pracuje za granicą, a dziecko mieszka w Polsce, egzekucja może być bardziej skomplikowana, ale procedura w ramach UE jest ułatwiona dzięki rozporządzeniom wspólnotowym.

Jeśli chodzi o egzekucję alimentów z Kanady, potrzebne będą: wniosek wierzyciela, odpis wyroku sądowego, dowód doręczenia wyroku pozwanemu oraz oświadczenie notarialne dotyczące wysokości zaległych i bieżących alimentów. Dokumenty wysyła się w trzech egzemplarzach do odpowiedniego organu w kanadyjskiej prowincji, a przesyłka odbywa się przez polski urząd konsularny w Kanadzie. Po zarejestrowaniu orzeczenia przez kanadyjski sąd, dłużnik zostanie poinformowany o obowiązku płacenia alimentów. Płatność może nastąpić dopiero po zakończeniu ewentualnych odwołań. Jeśli dłużnik mimo to nie będzie płacić alimentów, konieczne może być wszczęcie postępowania egzekucyjnego, które rozpoczyna się w miejscu zamieszkania dłużnika.

Podsumowanie

 

Ściąganie alimentów z zagranicy to procedura często skomplikowana, ale możliwa do zrealizowania dzięki odpowiednim przepisom i procedurom prawnym. W artykule omówiono kluczowe aspekty związane z międzynarodową egzekucją alimentów – od koniecznych dokumentów po specyfikę postępowań w różnych krajach, takich jak państwa UE czy Kanada.

Zasadniczo, proces ten opiera się na ustaleniu miejsca zamieszkania dłużnika, przygotowaniu odpowiednich dokumentów oraz składaniu wniosku do sądu właściwego dla jego miejsca zamieszkania. W ramach UE dużym ułatwieniem jest Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009, które reguluje zasady jurysdykcji i uznawania orzeczeń w sprawach alimentacyjnych. W przypadku Kanady, wymagane są dodatkowe formalności, takie jak notarialne potwierdzenie wysokości zaległości.

Dodatkowo, jeśli egzekucja alimentów okaże się bezskuteczna, osoby uprawnione mogą ubiegać się o wsparcie z Funduszu Alimentacyjnego, który oferuje pomoc przy spełnieniu określonych warunków dochodowych.

by Adwokat dr Natalia Bukowska-Draganik

Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 2010-2013 odbyła aplikację w Izbie Adwokackiej w Gdańsku, a w 2016 r. obroniła pracę doktorską z dziedziny prawa cywilnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Aktualnie prowadzi sprawy w ramach indywidualnej praktyki. Specjalizuje się w prawie rodzinnym, spadkowym oraz w zakresie prawa cywilnego.